Rozszerzenie diety małego dziecka.

Gabi od paru tygodni je stałe posiłki.

Wczorajsze zdjęcia są dowodem na to, że chętnie otwiera buzię i wszystko, co jest na łyżeczce, trafia tam, gdzie powinno. Dziś parę informacji dla rodziców, którzy chcą poszerzyć dietę dziecka.

Jak je wprowadzać? Jaki powinien być stopień rozdrobnienia potraw? Jakie powinno być źródło nowych produktów?

Nowe posiłki należy wprowadzać stopniowo, co 7-10 dni, powoli zwiększając porcje, tak aby w razie wystąpienia objawów nietolerancji łatwo można było ustalić ich źródło i ewentualnie skorygować dietę. Nie należy wprowadzać kilku nowych produktów równocześnie. Zdecydowanie mniejsze znaczenie, z pewnymi wyjątkami (jak np. pokarmy alergizujące lub gluten), ma kolejność wprowadzania nowych produktów.

W Polsce zaleca się, aby gluten (mąka, kasza manna, grysiki zbożowe, sucharki itp.) wprowadzać do diety dopiero w 10-11 m.ż. Ta profilaktyka bezglutenowa chroni dzieci przed wystąpieniem objawów tzw. kwitnącej celiakii, nie chroni natomiast przed ujawnieniem się celiakii w późniejszym wieku (często o nietypowym i skąpoobjawowym przebiegu!).

Produkty o silnych właściwościach alergizujących powinno się wprowadzać dopiero ok. 10-12 m.ż. Należą do nich: owoce cytrusowe i południowe (cytryny, pomarańcze, mandarynki, banany); truskawki, poziomki; białko jaja kurzego; wywary z mięsa; pomidory.

Owocami raczej niealergizującymi są: jabłka, morele, brzoskwinie, śliwki, wiśnie.
Posiłki bezmleczne powinny stopniowo zastępować mleko, tak aby pod koniec 1 r.ż. niemowlę otrzymywało jedynie dwa lub trzy posiłki mleczne.

U dzieci karmionych piersią nowe produkty wprowadzamy zwykle pod koniec 6 m.ż., przy czym kolejność, rodzaj i rytm wprowadzania, są takie same jak u dzieci karmionych sztucznie.

Jaki powinien być stopień rozdrobnienia potraw?
Podawanie całkowicie rozdrobnionych potraw wskazane jest jedynie w początkowym okresie życia. Wraz z pojawieniem się zębów mlecznych stopień rozdrobnienia powinien być coraz mniejszy, aby prowokować dziecko do żucia i gryzienia.

Jakie powinno być źródło nowych produktów?

Ze względu na możliwość zanieczyszczenia produktów substancjami szkodliwymi takimi jak azotany, pestycydy, metale ciężkie, bezpieczniej jest stosować gotowe przetwory, podlegające ścisłej kontroli laboratoryjnej, niż przygotowywane samodzielnie w domu. Dotyczy to zwłaszcza warzyw korzeniowych (np. marchwi, buraków) pochodzących z niekontrolowanych plantacji.

Jakiej wody używać do przygotowywania posiłków?
Do przyrządzania posiłków przeznaczonych dla niemowląt – zwłaszcza mieszanek mlecznych – stosować należy wodę dobrej jakości lub o znanym składzie, dopuszczoną do stosowania u niemowląt (odpowiedni atest). Powinna to być woda niskomineralizowana. Normy dopuszczają następujące stężenia związków mineralnych w wodzie przeznaczonej dla niemowląt: sód (Na+) – 20 mg/l; azotany – 10 mg/l; azotyny 0.02 mg/l, fluor – 1.5 mg/l; siarczany – 200 mg/l; mangan – 0.2 mg/l. Szczególnie niebezpieczne – ze względu na ryzyko zanieczyszczenia azotanami i azotynami – może być stosowanie wody studziennej.

Czy stosować sól i cukier w diecie?
Według współczesnych zaleceń w diecie należy unikać soli kuchennej (sprzyjać może występowaniu nadciśnienia) oraz cukru (zdecydowanie usposabia do powstawania próchnicy).

Co począć w przypadku niechęci dziecka do określonych posiłków lub składników pokarmowych?
Jest to zjawisko niezwykle częste i spędzające sen z powiek niejednej matce. Doświadczenie uczy, że tylko cierpliwość i częste ponawianie prób wprowadzenia określonych potraw lub składników pokarmowych przynoszą w końcu rezultaty. Wykorzystywać trzeba moment naturalnego zainteresowania tym, co jedzą dorośli, oraz skłonność do naśladownictwa. Nic tak nie smakuje jak nowa, nieznana lub dotychczas niechciana potrawa ściągnięta samodzielnie z talerza mamy lub taty.

Jak postępować z niejadkami oraz dziećmi ze słabymi lub nadmiernymi przyrostami masy ciała i wzrostu?
Często jest to tylko odczucie rodziców nieznajdujące potwierdzenia ani w analizie jadłospisu, ani krzywej masy ciała i wzrostu wykazującej z reguły prawidłowy rozwój. Należy pamiętać, że okazywanie niechęci do jedzenia bywa bardzo często próbą wyrażania swojego ja przez dziecko i psychologicznej walki z matką zmuszającą je do jedzenia. To, czy dziecko prawidłowo się rozwija pod względem masy i wzrostu, najlepiej jest śledzić nanosząc wartości masy i wzrostu na znajdujące się w każdej książeczce zdrowia siatki centylowej. Jeśli dziecko stale porusza się w jednym kanale rozwojowym mieszczącym się między 3 a 97 centylem i nie stwierdzamy żadnego wyraźnego odchylania się krzywych w górę lub w dół to z reguły rozwój uznać można za prawidłowy. Wartości poniżej 3 lub powyżej 97 centyla to tzw. wartości graniczne. Jednak nawet i te wartości mogą być prawidłowe.

W dziedzinie żywienia, zwłaszcza małych dzieci, należy zdać się na ich instynkt. To dziecko decyduje, czy i ile będzie jadło. My natomiast decydujemy, co, jak i kiedy. Przestrzeganie tej zasady pozwala rodzicom uniknąć niezwykle częstej sytuacji, gdy sfera żywienia staje się polem walki o władzę, rodziców nad dzieckiem lub dziecka nad rodzicami.

Źródło: www.familyservice.pl

Zostaw odpowiedź

Twoj adres e-mail nie bedzie opublikowany.